Terwijl we collectief in min of meer dezelfde situatie zitten, valt t mij op dat iedereen het meest getest wordt op wat hem of haar het zwaarste valt.
Uitgedaagd wordt om zijn of haar grootste angst te trotseren.
Voor mij is dit evenzeer waar.
Waar de meesten het zwaar hebben met de isolatie, met de verveling, met de beperkingen in vrijheid, voel ik geen van die dingen als benauwend aan. Voor mij voelt dit aan als rust, als vrijheid als geborgenheid.
Mijn innerlijke wereld is van kinds af enorm uitgebreid en toegankelijk, mijn zenuwstelsel is tegelijkertijd uiterst gevoelig aan prikkels en een prikkelrijke omgeving.
Dus isolatie is voor mij helen. Het is een boost voor mijn eigen creativiteit, om mijn eigen innerlijke wereld in expressie te zetten.
Wat toch wel een prachtig iets is waar ik enorm dankbaar voor ben en evenzeer enorm van geniet.
Het blijft weliswaar niet bij helen, het gaat verder!
Is het een verlengde van helen en is het terug naar mijn origine gaan, of is het groei, expansie van mijn ‘zelf’.
In sé maakt het niet uit. Het feit is dat ik dingen ervaar die voor mij compleet nieuw zijn of behoorlijk grotere proporties aannemen dan ze ooit gedaan hebben.
Mensen die me wat beter kennen weten dat mijn belevingswereld iets verder reikt dan hetgeen de meeste mensen fysiek kunnen waarnemen.
Zijn het imaginaire vriendjes of hallucinaties of gidsen noem het zoals je wil, één ding is zeker de boodschappen die ze me geven zitten vol onvoorwaardelijkheid en bevatten een bron aan universele wijsheid.
Ik zou me vooral egoïstisch of schuldig voelen, moest ik die boodschappen voor mij alleen houden.
Dus hier komt mijn angst naar boven, onder het motto, Cindy komt nu eens uit uw kot! (Op figuurlijke wijze dan).
Laat u zien gelijk je bent en laat zien wat er in je omgaat. Durf ook transparant te zijn en laat je ziel zien.
En terwijl ik dit schrijf, overvalt me de angst onder de vorm van een ongemakkelijke warmte aanval, duizeligheid, verlammend gevoel en een binnensmonds “f*ck zeg”.
Dus: Here we go!
Enkel jaren geleden begon ik steeds meer contact te maken met mijn spirituele gidsen. Hoe meer ik me ging bezighouden met spiritualiteit en met zelfonderzoek hoe sterker de connectie werd.
Tot ik ze uiteindelijk te zien kreeg in meditaties, dromen en visioenen die ik kreeg tijdens migraine aanvallen.
Het werd me al vlug duidelijk dat die mooie connecties niet altijd op roze wolkjes binnenvliegen.
De pijn die me overvalt tijdens zo een migraine aanval is soms onhoudbaar en pijnstillers zijn dan de makkelijkste redmiddelen. Tot ik merkte dat het enkel uitstel tot executie was, de aanvallen werden gewoon uitgesteld en kwamen steeds vlugger en extremer op. Tot ik de pillen in de medicijnkast liet liggen en stilaan ging beseffen dat er iets meer achter zat.
Het leren in overgave te gaan! Het leren van integer zijn! Het leren stil worden. Het leren om je nederig op te stellen aan de grootsheid van het universum, aan de kracht van het bestaan.
Klinkt zwaar en beladen en op sommige momenten voelt het ook zo.
Tot je de schoonheid aan levende lijve kan ondervinden en mag ontvangen.
Die overgave heeft me gebracht waar ik nu ben, nooit gedacht dat ik astrologische consulten of les zou geven. Nooit gedacht dat ik de taal van het onderbewuste zou gaan leren. Nooit gedacht dat mijn schilderwerken die bepaalde kant gingen opgaan. Nooit gedacht dat ik boodschappen zou mogen ontvangen. Nooit gedacht dat de boodschappers zich zou laten zien.
Maar vandaag is het er allemaal en via die boodschappen hoor ik dan ook: wacht maar ge zijt er nog niet!
Projecten waar ik al enkele maanden mee bezig ben, beginnen nu hun ware vorm te tonen.
En het enige dat ik dan op dit moment kan doen is met verbazing toe kijken hoe heel dat spektakel zich ontvouwt.
Vanaf dat moment komt de ontroering. Een vat aan emoties wordt opengetrokken.
Een dikke week geleden kwam er al een kleine boodschap door die ik met de wereld zou delen, mijn beperkte wereld weliswaar.
Kort, krachtig, een duidelijk boodschapper en zoals het hoort met wat koninklijk drama erbij.
Want ze houden wel van humor en komen graag met een spektakel, kwestie van mijn volledige aandacht te trekken zodanig dat de boodschap overgebracht kan worden.
En ze weten dat ik dat gewoon leuk vind die humor met een theatraal kantje en liefst nog vanuit een onverwachte hoek, dan hebben ze mijn aandacht.
Deelnemers en collega’s die me al bezig gezien hebben, weten dat er regelmatig boodschappen uit mijn mond rollen waar ik me dan zelf over verbaas en velen van die collega’s herkennen ook het fenomeen bij zichzelf.
Awel, dat was dus een voorbereiding hè.
Het is daarom niet iedereen zijn ding, maar het mijne dus blijkbaar wel.
Van vrijdag op zaterdag nacht werd ik wakker met een lastig onrustig gevoel, niet helemaal duidelijk waarom ik uit men bed moest. Het leek wel of ik pen en papier moest gaan halen. Terwijl ik me bedacht ik moet in het midden van de nacht toch niks gaan schrijven, mijn geschrift is overdag al amper leesbaar.
Ik stond beneden in mijn living in het donker te staren rondom mij, keek naar men pc en zelfs die bedenking kon ik niet snel genoeg maken of ik voelde neen dat gaan we niet doen.
Uiteindelijk terug naar men bed met een groot glas water op mijn nachttafel en mijn gsm in mijn hand.
Waar staat dat recordknopje? En toen wist ik hoe laat het was, 0u22 en tijd om de eerste channeling in te spreken vanuit je bed. Comfortabel en warm.
Wat er dan gebeurt in je lichaam is niet te omschrijven en dan bedoel ik dat niet om een hemels roze wolk gevoel te omschrijven. Neen het is gewoon niet te omschrijven, daar bestaan voor mij geen woorden of ervaringen voor.
Het is alsof er honderden verschillende zintuiglijke waarnemingen zijn die op zich niet in relatie staan met elkaar maar dat dan toch doen.
Het heeft dus ongeveer een uur geduurd heel dat gebeuren, het spreken ging traag en het voelde alsof er echt iets in mijn brein de juiste woorden aan het zoeken was. Het leek wel of er allerlei schuifjes opengetrokken werden om te vinden wat men zocht.
Achteraf bekeken leek dat wel grappig, op dat moment was ik alleen aanwezig en werd gewaar, verder niets.
Naderhand een dik uur verder dus, was het alsof ik stilletjes bij bewustzijn kwam zonder uit bewustzijn geweest te zijn. Een heel gek gevoel.
Ik had vooral dorst, moest dringend naar het toilet en had hopen energie. Om 1u30 ‘s nachts dus!
Vragen raceten door men hoofd.
Wat als ik dit uitschrijf wie moet ik als bron aangeven?
Ik wist één ding dat het niet één van mijn gidsen was, het waren er ofwel minimum 2 ofwel was het vanuit een andere bron.
Naar verloop van tijd ken je de energie van je gidsen en weet je welk woordgebruik of soort van ‘taal’ ze gebruiken.
Bij de mini channeling was ik zeker dat het Horus was, zowel aan de boodschap als aan de verschijning daar kan je niet naast zien, overduidelijk.
Nu, had ik geen idee.
Tot ik uiteindelijk terug in men bed lag en terug op inslapen stond en toen kwam het duidelijk door.
The 4! ….. In het Engels uitgesproken: ‘the four’ maar met nadruk op het getal 4.
Mijn gidsen zijn dus met 4 en ik heb iets met het getal 4 dus het leek mij wel duidelijk. Om het af te maken hoorde ik fluisteren: ‘zet er nog een ‘s’ achter’. En toen wist ik het zeker, de humor maakte het af!
The 4’s. (the force…) en ik kreeg een mooie affiche lay-out erbij, die ik jullie bij leven en welzijn hopelijk in één van mijn schilder werken kan laten zien.
Op zo een moment ben je terug klaar wakken en lig je in t midden van de nacht te schaterlachen in je bed.
Met huisdieren die je bekijken alsof je klaar bent voor de psychiatrie en misschien hebben ze ook wel een punt.
Korte nacht, grootse ervaringen en een begin van een nieuw avontuur en dat allemaal tijdens een 2020 covid-19 periode in lockdown.
Met gezonde voeding!
Mijn grootste angst zit dus in het naar buiten brengen van deze boodschappen en ervaringen, dus één deel van deze angst is dus al overwonnen met het uitschrijven van deze ervaring.
Het naar buiten brengen van de boodschap wil ik (tot hier toe) op een kleinschalige manier doen.
Het is een boodschap over de transformatie die wij als mensen doorgaan in deze tijd en de hoe, wat en waarom.
Vooral wat doet dat met elk van ons individueel.
Voor zij die interesse hebben in deze boodschap laat het mij weten en ik stuur ze jullie graag toe.
Via deze blog, mail of via sociale media in privé bericht weliswaar.
Alvast bedankt voor jullie openheid in visie en het aan te durven verder te lezen dan de eerste paar zinnen.
We hebben weer wat angst minder en wat meer transparantie,
Liefs,
C-
Reactie plaatsen
Reacties
Dag Cindy,
Ik kon niet slapen, ben op jouw wonderlijke blogs terecht gekomen, ik vind je een wonderbaarlijke ziel, en heb interesse in jouw boodschap ivm de blog van 12 april. Kan je mij die toesturen? Alvast bedankt!
Veel liefs,
Kristel